Uporno se u udžbenicima rimokatoličkog vjeronauka ali i povijesti navodi kako je reformator Engleske crkve (anglikanske) kralj Henrik VIII. I svima kojima je poznat njegov život, posebno odnos prema ženama, protestantizam u Engleskoj dobija veoma tamnu notu. Je li to i namjera onih koji takve informacije plasiraju u udžbenicima?
U udžbeniku katoličkog vjeronauka za drugu razred srednjih škola pod nazivom ODVAŽNI SVJEDOCI, Autora: Viktorija Gadža, Nikola Milanović, Mirjana Vučica, Dušan Vuletić, na str. 143 stoji sljedeće:
“Reformacija je u Engleskoj vezana uz Henrika VIII. (1509.-1547.), koji je tamošnju crkvu odvojio od Rima i prozvao je anglikanskom, tj. engleskomCrkvom. Anglikanska crkva je po svojoj liturgiji bliska je Katoličkoj crkvi, dok je shvaćanjem Biblije i tumačenjem čovjekova opravdanja usko vezana uz Lutherovo naučavanje.”
Što je doista istina o Henriku VIII i reformaciji u Engleskoj?
Reformacija u Engleskoj nije vezana uz Henrika VIII. budući je on bio protivnik protestantizma i reformacije i prije i nakon odvajanja Engleske Crkve od Rima
Istina je da su razlozi odvajanja Crkve Engleske od Rima bili čisto osobne i političke naravi od strane okrutnog kralja Henrika VIII. No, Henrik VIII. je bio protivnik i progonitelj protestanata.
Henrik VIII. je sebe postavio i proglasio suverenom nad Crkvom Engleske, no u teološkom i obrednom smislu Crkva pod njegovom vladavinom je ostala identična Rimokatoličkoj crkvi (osim što nije priznavala vrhovni autoritet pape). I nakon što je odvojio Crkvu Engleske od Rima, Henrik VIII. koji je nosio i titulu Defensor Fidei (branitelj vjere,a što se odnosilo na Katoličku vjeru) je progonio protestante.
Reformator Crkve Engleske je bio nadbiskup Thomas Cranmer a ne Henrik VIII.
Tek nakon smrti kralja Henrika VIII, za vrijeme vladavine maloljetnog mu nasljednika Edvarda VI, Thomas Cranmer je mogao započeti s reformom Engleske crkve. Rani razvoj reformacije u Crkvi Engleske bio je pod utjecajem reformiranih kontinentalnih teologa. To je posebno vidljivo u učenju o euharistiji. Krist je stvarno prisutan u euharistiji, na duhovan, odnosno otajstven način. Učenje o predestinaciji je umjereno, ali ipak naglašeno u 39 članaka vjere (kratko vjeroispovijedanje koje je uredio nadbiskup Cranmer).
Crkvu Engleske Henrik VIII. nije prozvao “Anglikanska crkva” jer se taj naziv koristio i prije reformacije
Anglikanska crkva se i prije reformacije nazivala tako (Ecclesia Anglicana = Crkva Engleske) što je bilo uobičajeno u ono doba da se Crkve nazivaju po svojim zemaljskim odnosno nacionalnim granicama (kao što se npr. o Rimokatoličkoj Crkvi među Hrvatima govori kao o Crkvi u Hrvata).
Kršćanstvo u današnjoj Engleskoj odnosno Britaniji je prisutno već od prvog ili drugog stoljeća po Kristu. U šestom stoljeću uspostavlja se canterburyjska nadbiskupska stolica kada je papa Grgur I. postavio svetog Augustina canterburyjskog prvim canterburyjskim nadbiskupom.
Više o ovome vidi u članku: HENRIK VIII ILI THOMAS CRANMER? DESET ČINJENICA O REFORMACIJI ENGLESKE CRKVE
Jasmin Milić
Kod preuzimanja ovoga članka obavezno navesti link.